Ik herinner me vooral de eerste cd's, de Nintendo Nes, mijn Kenner Star Wars-beeldjes en de opkomst van Glam Metal. Naast spandex en haarbanden leverde dit controversiële muziekgenre ons ook pareltjes op zoals Motley Crue, Van Halen en Def Leppard. Met „Bringin on the Heartbreak” werd laatstgenoemde de eerste hardrockband ooit die een beroemde video op MTV had uitgebracht. Maar het is hun single „Rock of Ages” die me bij het thema van dit artikel over samenwerking brengt. De prelude is „It's better to burn out than to fade away”, het rock-'n-roll-synoniem voor 'stilstaan is achteruit gaan'. En dat was gewoon het verkeerde leidmotief voor 2021.
De afgelopen maanden is de professionele realiteit voor de meesten van ons radicaal veranderd. De reactie hierop was menselijk en we hebben snel actie ondernomen. Opgewonden door de 'illusie van controle', de overschatting van hoeveel invloed we kunnen uitoefenen op een situatie, stortten we ons op alternatieve vormen van werken en thuiswerken. Portfolio's werden uitgebreid met digitale alternatieven, het woordenboek maakte wat extra ruimte voor het werkwoord 'zoomen' en er verschenen kleurrijke apps als alternatief voor menselijk contact.
Maar de breuk tussen vrijwillig en verplicht thuiswerk kwam al snel. Het was niet langer voldoende om een goede werknemer te zijn. Thuis droegen we nog steeds de verantwoordelijkheden van koks, sanitaire werkers en leraren op onze zwakke schouders. En het was niet alleen de angst voor infectie die ons gevangen hield. De angst om de netwerkverbinding te verliezen veroorzaakte ook een zware aanval van technostress. Om nog maar te zwijgen over de verplichte uitstapjes naar de doe-het-zelfwinkel vanwege de onmogelijke taak om van de bezemkast een comfortabele werkruimte te maken.
De arme ziel die vanwege de aard van het werk niet thuis kon werken, verging het niet beter. De koffiecorner werd verboden, de kantine werd vervangen door een lunch in de auto en het bleek moeilijk om de werklast te verdelen omdat de manager thuis ziek was.
Het hoeft dan ook niet te verbazen dat de vakbladen, en bij uitbreiding alle media, de afgelopen maanden berichtten over de emotionele, mentale of fysieke overbelasting op de werkvloer. Ons professioneel welzijn staat onder druk. Uit een onderzoek onder 130 landen, uitgevoerd door de Wereldgezondheidsorganisatie, blijkt dat bijna 75% van de organisaties een daling van de geestelijke gezondheid en een verstoring van de geestelijke gezondheidszorg heeft opgemerkt.
En dit is waar het pijnlijk wordt. De weg die voor ons ligt vereist marathonlopers, geen sprinters. In het komende jaar staan verschillende organisaties voor de taak om hun bedrijfsvoering aan te passen of radicaal te veranderen. De uitdaging voor elke vorm van samenwerking, van grote organisaties tot kleine teams, is daarom om hun veranderingsvermogen te behouden. Dit is alleen mogelijk als werknemers mentaal en fysiek in staat blijven om met veranderingen om te gaan. Veranderingsvermogen vereist professioneel welzijn. De vraag is hoe je dit welzijn kunt behouden of verbeteren. Gelukkig kan Bon Jovi ons hierbij helpen.
