Tranen van een clown

Toen ik 10 was, verzamelden zich plotseling onweerswolken boven ons kleine paradijs. Mijn moeder leed aan de ziekte van Kahler, een vorm van leukemie zou je kunnen zeggen. Ik heb per ongeluk een gesprek gehoord tussen mijn tante en mijn grootmoeder. „Als ik de leeftijd van 50 jaar bereik, zal dat veel zijn”, had mijn moeder hen verteld. Ik hoorde het en had geen idee hoe oud ze was.
Ik herinner me dat moment nog heel goed, want het was een echte ommekeer in mijn leven. Onlangs bestudeerde ik mijn gezicht in de spiegel van mijn kapper en zag ik de lijntjes in mijn gezicht: ik combineer diepe rimpels op mijn voorhoofd met lachlijnen rond mijn ogen. De grappenmaker en speelse jongen die ik vroeger was, zijn er nog steeds! Maar in die periode werd er een bezorger in me wakker en die is sindsdien niet meer weggegaan.

In de jaren daarna had ik veel om me zorgen over te maken. Mijn moeder onderging radiotherapie en chemobehandelingen in een steeds angstaanjagender ritme. Ze onderging zelfs 2 stamceltransplantaties waarbij ze enkele weken in een steriele kamer moest verblijven. De dokters voorspelden dat ze nog maar een paar jaar zou leven, maar ze leefde nog 12 jaar. En zelfs toen, in januari 1996 toen ze de strijd verloor, was ze nog maar 55 jaar oud. Leeg en volledig machteloos. Toch had ze in haar eentje haar grootste wens in vervulling laten gaan: haar kinderen zien opgroeien. Ik was en ben nog steeds erg trots op haar. Het leven begon opnieuw en zo ontdekte ik hoe het tot stilstand was gekomen. Wat had ik mezelf klein gemaakt in een periode waarin je je open moet stellen. Als je opstaat en je borst raakt: Wereld, hier ben ik!

Door mijn grote liefde voor taal in het algemeen en vooral poëzie ben ik Duitse filologie gaan studeren. In 1996 heb ik mijn eerste masterjaar cum laude afgerond, maar tijdens het schrijven van mijn scriptie liep ik vast. Ik kon niet stoppen met piekeren, was moe en had geen energie meer over. Ik besloot te stoppen met mijn studie en op zoek te gaan naar een baan. Gelukkig heb ik er snel een gevonden. Het voelde goed om alleen te zijn, om mijn eigen geld te verdienen. En zo ben ik begonnen. Tijdens de eerste jaren van mijn carrière heb ik voornamelijk als copywriter gewerkt voor verschillende communicatiebureaus. Creatief bezig zijn met taal: dat was mijn ding! Toch miste ik het algemene beeld omdat ik maar een klein radertje in het stuur was. Daarom besloot ik in 2004 om bij Colruyt te gaan werken, waar ik zou werken als copywriter en projectleider op de marketingafdeling.

‍

Waarden, niet alleen de financiële

Ik heb voor Colruyt gekozen omdat het een baanbrekend bedrijf is met een slimme manier van zakendoen: ik ben er altijd van overtuigd geweest dat het mogelijk is om via economische activiteiten toegevoegde waarde te creëren voor mens en planeet. Bovendien hou ik van de no-nonsense mentaliteit van het bedrijf. Geen wonder dat ik daar 12 jaar ben gebleven!
Toen ik in 2008 op de afdeling corporate marketing kwam om mee vorm te geven aan het merk van Colruyt Group, kwam ik in nauw contact met concepten zoals bedrijfscultuur en -waarden. Ik vond het zo interessant dat ik uiteindelijk ben overgestapt naar Human Resources om me op die aspecten te blijven concentreren.

Ik heb altijd vertrouwen gehad in organisaties, teams en mensen die op zoek zijn naar een doel, voor wie ze zijn en wat ze belangrijk vinden. Ik kwam de grote levensvragen tegen toen ik heel jong was en vandaag geloof ik dat ik door mijn eigen zoektocht andere mensen kan helpen. Zeker in combinatie met de grappenmaker in mij, de kleine jongen. Hij maakt het draaglijk als het moeilijk wordt.

Roemenië, twaalf punten!

In 2014 kreeg ik de kans om met Colruyt Group deel te nemen aan een Roemeense Streetwize-expeditie. We leerden de plaatselijke straatkinderen kennen en werkten samen met de mobiele school. Toch waren de belangrijkste lessen voor ons. Vooral voor mij was dat het moment waarop ik besefte dat het tijd was om echt een verschil te maken.

Ik werd vrijwilliger bij Mobile School. En na een korte periode bij Zuiddag, nu Youca, nam mijn carrière in mei 2016 een Streetwize-wending. Dat was een hele uitdaging. Nog nooit had ik zo vaak voor zoveel mensen gestaan. Na vele veilige jaren binnen een zeer stabiel bedrijf was het ook een uitdaging om als zelfstandige met de risico's van het leven om te gaan.
Tegelijkertijd bood mijn werk voor StreetwiZe me het gevoel waar ik naar op zoek was: echte impact. En net als bij Mobile School voelde StreetwiZe zich vanaf de eerste minuut thuis. Ze kennen je naam. Ze weten wie je bent. Kijk maar eens naar de tags hieronder!

Deze elementen hebben me de basis gegeven om door te zetten en te leren van moeilijke momenten. Dat is precies de reden waarom 'Agility & Resilience', misschien zelfs meer dan de eenvoudigere 'Proactieve Creativiteit', mijn favoriete straatvaardigheid is geworden. Het is ook een klein eerbetoon aan de sterke vrouw die mijn moeder was...

Wat moet je nog meer weten over de man achter de partner?

Bovendien is hij vader van de 2 mooiste dochters van dit land en omgeving (ook dankzij jou, Muriel)! Dat hij, aangezien oude liefde nooit sterft, nog steeds actief is bij RimRam als (zelfstandige) copywriter. Dat hij dol is op hardlopen. En Vespa's (in omgekeerde volgorde, om eerlijk te zijn). Oh, en hij houdt van zingen! Dat is een late roeping. Soms kan hij heel uitgebreid zijn; dat bewijst 'Meet the Partner'. Maar laten we het zo laten! Want hij koestert de fantastische tekenfilm van de al even fantastische Peter Van Straaten van een grimmige manager die een enorme levensles geeft aan de pakken en deux-pièces die aan een vergadertafel zitten: 'Ideeën, dat is wat ik wil! Geen meningen. ' Amen daarvoor!


Tags — spontane associaties van collega's:


extraverte introverte persoonlijkheid • man met gevoelens • bescheiden • zachtaardig • hersenkraker • een man van waarde (n) • eerlijk en oprecht • aanstekelijke lach • positief gek • toegewijd • doorzetter • scherp (verkooppitbull) • professioneel • teamplayer • houdt zijn woord • echt hybride • langzame starter ;-)