Omschrijf jezelf in een paar woorden

Nicaraguaans • hardwerkend • uitdagingszoeker • altijd en overal mijn uiterste best doen • sociale communicatie • sociale projectcoördinator • beginnende ondernemer

Hoe heb je Mobile School leren kennen? Wat was en is jouw rol binnen de organisatie?

‍Ik heb Mobile School leren kennen in Matagalpa, Nicaragua in Las Hormiguitas, een lokale organisatie die kinderen ondersteunt die op straat leven en/of werken. Ik ging er zelf heen, vanaf mijn tiende en toen ik 16 was, gaf Arnoud Raskin mij en de andere jongeren een opleiding, zodat we met de mobiele school straatonderwijzers konden worden in onze stad. Later kreeg ik meer training van Mobile School, om ook tijdens trainingen te kunnen co-faciliteren.

Wat was je eerste indruk van de mobiele school?

‍Het was liefde op het eerste gezicht toen ik zag hoeveel kinderen en jongeren zich aangetrokken voelen door de levendige kleuren. Ik dacht meteen: „Ik moet leren spelen”! De mobiele school was voor mij een doos vol verrassingen. Ik kon er uren achter elkaar mee spelen om de verschillende spellen te leren kennen en gewoon om plezier te hebben. Ik was toen 16 jaar oud en ik besefte dat het lang geleden was dat ik echt had gespeeld. De samenwerking met de mobiele school luidde een nieuw hoofdstuk in mijn leven in.

Hoe lang heb je met de mobiele school in Matagalpa gewerkt?

‍Ik heb een jaar als straatonderwijzer gewerkt. We werkten vier keer per week op straat met de mobiele school. Het was een vermoeiend, maar heel interessant jaar. Op sommige dagen moest ik me haasten naar de les na een sessie op de vuilnisbelt. Dit was waarschijnlijk nog moeilijker voor mijn klasgenoten dan voor mij, want na een tijdje rook ik de sterke geur niet eens meer (lacht)...
Het was een jaar vol nieuwe ervaringen en ik heb echt veel geleerd. Mijn ervaring als straatonderwijzer heeft me veranderd en me tot een zekerder, meer toegewijd en optimistischer persoon gemaakt. Dat jaar was cruciaal voor mij om te beslissen wat ik wilde doen en het heeft me geholpen mijn doel te ontdekken.

Ik ben altijd heel blij als ik de kans krijg om Mobile School-workshops mede te faciliteren en weer een tijdje straatonderwijzer te zijn, want dat is heel verrijkend. Voor mij gaat het terug naar mijn roots, aangezien ik zelf een kind was dat verbonden was met de straat.

Wat is volgens jou de toegevoegde waarde van de mobiele school op straat?

‍De mobiele school is magisch, het is een geweldige ijsbreker. De grootste toegevoegde waarde zijn de diverse educatieve spellen aangepast aan kinderen en jongeren van alle leeftijden, alle personages en alle kennisniveaus. De spellen stellen kinderen en jongeren in staat zich open te stellen en zichzelf te zijn.

Met de spellen kun je plezier hebben en samen leren, zelfs als je geen enkel woord begrijpt van wat de anderen zeggen. Ik heb dit persoonlijk meegemaakt in Iasi, Roemenië. Het was een van mijn beste ervaringen met de mobiele school. Hoewel ik geen woord Roemeens spreek, heb ik daar veel getalenteerde en vrolijke kinderen leren kennen. Ze leerden me Roemeens tijdens de mobiele schoolsessies en ik leerde ze Spaans. Een win-win!

Heb je een favoriete game?

Het ganzenspel is mijn favoriete spel. Het is een eenvoudig, gemakkelijk aan te passen spel. Zodra de kinderen het spel beginnen te spelen, gaan ze er helemaal in op. Ik heb er veel mee gespeeld toen ik aan de gemeentelijke vuilnisbelt werkte, omdat het de perfecte ijsbreker was. Tijdens het spelen van het spel heb ik veel geleerd over de kinderen en jongeren met wie we werkten, over hun verhalen en hun dromen.

Wat heb je gestudeerd en waarom?

‍Ik heb sociale communicatie gestudeerd omdat ik de nodige tools wilde hebben om boodschappen op een effectieve manier over te brengen. Op die manier kan ik ook anderen helpen hun boodschap te verspreiden en die boodschappen gebruiken om nog meer mensen te inspireren. Op dit moment doe ik dat dagelijks op mijn werk.

Wat houdt jouw job precies in?

‍Ik ben sociaal projectcoördinator voor een privébedrijf. Ik coördineer zowel het studiebeursprogramma voor adolescenten uit gezinnen met lage inkomens als het vrijwilligersprogramma, waaraan veel mensen deelnemen die nog niet eerder in contact zijn geweest met maatschappelijk werk. Daarnaast organiseer ik communicatiecampagnes om vrijwilligerswerk en sociale initiatieven te promoten. Mijn werk valt onder de paraplu van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en hoewel het veel administratief werk met zich meebrengt, laat het me ook toe om in contact te komen met verschillende mensen en hun culturen.

Mis je het werk op straat?

Straatwerk is iets heel anders dan wat ik nu doe. Als ik op straat werk, kan ik me openstellen en echt mezelf zijn. In het bedrijfsleven is het belangrijk om altijd politiek correct te zijn, geen grapjes te maken, je te verkleden,... voordat je serieus wordt genomen. Dat zijn dingen die ik op straat mis, maar wat ik vooral mis, is elke dag nieuwe verhalen ontdekken.
Op straat vind je inspiratie, nieuwe manieren van leven. Je leert hoe je moeilijkheden kunt overwinnen. Mensen op straat klagen minder en doen meer. Dat mis ik zeker.

Je bent een co-facilitator van Mobile School. Wat is je favoriete workshop en waarom?

De workshop over creatieve therapie is mijn favoriete workshop. Het is een workshop die de geest van de straatonderwijzers verruimt. Ze ontdekken hun innerlijke artiest en leren hoe ze kinderen kunnen inspireren door middel van games. Tijdens deze workshop geef en ontvang je veel positieve impulsen en dat vind ik erg leuk.

Wat zijn je plannen voor de toekomst?

‍Een masteropleiding volgen in Europa (lacht) en daarna mijn eigen bedrijf opzetten in Matagalpa met alleenstaande moeders en huisvrouwen. Ik wil ze de mogelijkheid bieden om onder goede omstandigheden te werken. Op die manier kunnen ze meer tijd met hun kinderen doorbrengen, wat op lange termijn zal resulteren in minder straatgebonden kinderen in Nicaragua.

Wat motiveert je om door te gaan en steeds nieuwe doelen te stellen?

Ik ken veel geweldige vrouwen, die geen enkele kans krijgen. Als deze vrouwen die kansen zouden krijgen, zouden ze ongelooflijk machtig zijn. Wat ik wil doen, is hen steunen, zodat ze hun kracht kunnen ontdekken. Mijn motor, mijn innerlijke drijfveer, is zonder twijfel mijn familie. Alle vrouwen in mijn familie zijn vechters en ze gaan voor wat ze willen, met mijn moeder in de hoofdrol.

‍