Het werk dat je doet is echt bewonderenswaardig, en ik vraag me af hoe je jeugd van invloed was op wat je vandaag doet. Hoe was je jeugd?

Elizabeth: Ik ben geboren in de stad Queretaro in Mexico. Ik ben 27 jaar non geweest en als onderdeel van het ministerie was het mijn werk om in contact te komen met kwetsbare mensen. Als derde van elf broers en zussen moest ik voor mijn moeder zorgen. Mijn verantwoordelijkheden waren om voor de kinderen te zorgen, de was te doen, de afwas te doen, enzovoort. Mijn jeugd stond in het teken van leren verantwoordelijk te zijn en voor anderen te zorgen. Ik ben opgegroeid in een familie vol liefde. Mijn moeder is een erg creatieve vrouw en ze heeft een grote interesse in mensen.

Jessika: Ik ben geboren in Colombia. Mijn vader was over de hele wereld actief in de handel, dus mijn grootste rolmodel was mijn grootmoeder. Het huis van mijn oma was een toevluchtsoord voor kinderen, kleinkinderen en vrienden. Van haar heb ik veel geleerd over het leven op straat. Ze heeft het karakter van een koopman. Ik heb vele uren met haar op straat gelopen terwijl ze allerlei spullen verkocht. Daar begon ik te ontdekken hoe het er op straat aan toe gaat.

Beschrijving: Jessika trekt naar de Mobile School voor een outreach-sessie in Querétaro waar veel werkende kinderen op de mobiele school spelen
‍
Voor iedereen heeft de straat zijn eigen betekenis. Hoe kijk jij naar de straat?

Elizabeth: De straat bestaat uit meer dan alleen passerende mensen. Dankzij mijn werk met de mobiele school kan ik de verschillende mogelijkheden en de rijkdom zien van de mensen die er wonen. Het werk heeft mijn kijk op wat de straat eigenlijk is totaal veranderd. Mijn familie vertelde me dat ik gek ben omdat ik geloof in mensen die verbonden zijn met de straat, omdat ik de kansen zie in plaats van de risico's.

Jessika: Je gaat niet de straat op, je 'gaat' de straat op. Je blijft binnenkomen, het is een eindeloze wereld, elke dag is een verrassing en er is altijd iets nieuws te ontdekken.

‍
Hoe ben je straathoekwerker geworden?

Jessika: Ik heb de mobiele school leren kennen in 2002. Ik werkte al met mensen die verbonden waren aan de straat, maar we brachten ze alleen brood en water met kaneel. Met de Mobile School kon ik wat meer de straat op en heb ik de straat en de mensen echt leren kennen. Ik heb er niet voor gekozen om straatonderwijzer te worden, het is iets dat me heeft gevonden.

Elizabeth: Ik heb de Mobile School ontmoet in Cali in Colombia. Ik vond het idee meteen geweldig, en ik vond het heel cool. Ik had nooit gedacht dat Jessika een paar jaar later naar Mexico zou komen. Mijn roeping is altijd geweest om mensen te steunen en naar hen te luisteren om hen te helpen hun problemen te overwinnen.

Het werk met de mobiele school is meer dan alleen de straat op gaan, het is teambuilding, het gaat erom jezelf te ontwikkelen.. Het houdt in dat je openstaat voor de rijkdom die anderen kunnen delen. Het betekent dat je anderen aan deze magie laat deelnemen. Als straatonderwijzer is het cruciaal om een stevig team aan je zijde te hebben, een team dat je helpt om boosheid, frustratie, pijn en soms eenzaamheid in te dammen. Straatonderwijzer zijn vereist veel vaardigheden, die je nergens anders kunt leren, je kunt ze alleen leren als je op straat werkt.

Wat voor prestaties vier je na 10 jaar werken op straat?

Jessika: Voor mij is het het feit dat kinderen en volwassenen naar buiten komen om ons te ontmoeten. Het is het bewijs dat we een sterke vertrouwensrelatie met hen hebben opgebouwd, en het laat zien dat ze ons een deel van hun eigen leven maken, met al zijn uitdagingen en kansen. We hebben veel verhalen van kinderen die hun leven hebben kunnen veranderen door te werken met de mobiele school. Lupita leefde bijvoorbeeld vroeger op straat. Ze was een drugsverslaafde en werd zwanger. Haar zwangerschap ontroerde haar en ze ging van de straat af en begon te werken. Raul gebruikte ook drugs, nu werkt hij voor de plaatselijke voedselbank (Banco de Alimentos), Miguel is een andere jongen die nu bijna straatonderwijzer is! Hij neemt de mobiele school mee naar buiten, zorgt ervoor en geeft les aan andere kinderen. Het is niet mogelijk om alles wat we hebben gedaan in detail te definiëren, maar als ik het moet beschrijven, zou ik zeggen dat het belangrijkste de onvoorwaardelijke aanwezigheid is om er voor deze kinderen te zijn en hen een positieve, stimulerende omgeving te bieden.

Voordat we afronden: waarom doe je dit werk en hoe verhoudt het zich tot je doel in het leven?
‍

Elizabeth: Voor mij is het belangrijkste om een job te doen die nauw verbonden is met mijn roots, waar ik vandaan kom. Daarom hou ik van mijn werk en luister ik naar de kinderen en probeer ik hen zo goed mogelijk te ondersteunen.

Beschrijving: Elizabeth tijdens een outreach-sessie die met kinderen speelt op een mobiele school

Jessika: Voor mij gaat het erom een positieve erfenis achter te laten, op een manier die overstijgt van wat ik nalaat. Ik weet niet precies hoe dit in de toekomst verder zal gaan, maar ik weet dat het al overstegen is bij veel andere mensen die andere manieren van leven hebben ontdekt.
‍

  • Wil je meer weten over het ongelooflijke werk van de mobiele school in Queretaro? Bekijk deze documentaire, gemaakt met Tomorrowland Foundation

‍