Als ik een pasgeboren baby zie, word ik steevast overweldigd door de drang om te rennen of te gillen. Het geluid van brullende peuters weergalmt vaak urenlang in mijn verwoeste gehoorgang. Ik beschouw het als een overlevingsmechanisme om hun namen zo snel mogelijk te vergeten. Dat Laura en Helena, onze dochters, ondanks mij hun jeugd hebben overleefd, is te danken aan mijn lieve vrouw Nathalie.

‍
De wonderen zijn echter nog niet voorbij. Nu mijn dochters zijn uitgegroeid tot geweldige pubers, is onze band sterker dan ooit. We genieten samen van „Stranger Things”, vinden Jeremy Clarkson grappig en delen dezelfde muzieksmaak. Toen de band Rammstein door ons land toerde, maakte ik er een erezaak van om kaartjes te bemachtigen voor hun uitverkochte show. Mijn verwoede pogingen leidden tot ticketverkoop op parkeerplaatsen op de snelweg met vreemde Poolse rekeningnummers voor de uiteindelijke aankoop van vier kaartjes voor het optreden op 10 juli 2019. In tegenstelling tot de verwachtingen werd dit vreugdevolle nieuws thuis niet in dezelfde geest ontvangen. Onze oudste dochter was van plan om de hele tweede week van juli met vrienden aan zee door te brengen. Mijn suggestie om haar op te halen voor de voorstelling werd ook met weinig enthousiasme ontvangen. Rammstein met Laura zou niet gebeuren. Op dat moment reageerde ik door terug te vallen op mijn expertise als docent communicatiewetenschappen - word boos.

©L'Avenir

Na wat dichtslaande deuren en de huiveringwekkende stilte die daarop volgde, maakte mijn woede plaats voor inzicht. De kaartjes en bij uitbreiding de Rammstein-voorstelling waren immers minder belangrijk dan hun symboliek. Jaren geleden, toen Laura ternauwernood aan een gevaarlijke ziekte ontsnapte, sliep ze heel slecht. Ze zat de hele nacht op onze schoot, half slapend. Om zelf wakker te blijven brachten we soms de tijd door met het bekijken van videoclips. Vooral de Rammstein-clip „Links 1-2-3", waarin een mierenkolom op het ritme van de muziek marcheert, vond Laura bijzonder goed. Op haar verzoek hebben we die clip tientallen keren in elkaar gezien, waardoor we de zorgen van het moment konden vergeten. Samen naar de voorstelling gaan was voor mij de afsluiting van een moeilijke periode vol onzekerheid. De uitweg uit dit conflict was om mijn trots opzij te zetten, kwetsbaar te zijn en mijn ware gevoelens met Laura te delen. We hadden dus een heel goed gesprek, waaruit bleek dat ze die videoclip allang vergeten was, en we kwamen tot een akkoord.

‍
En dat is de essentie van conflictbeheersing: eerst begrijpen en dan handelen. Er is niets mis met een meningsverschil over 'hoe' we dingen gaan doen, want dat leidt vaak tot creativiteit. Er gaat echter iets mis als we niet eerst willen begrijpen 'waarom' we het niet eens zijn en 'wat' die verschillen betekenen. Dit vereist vaak kwetsbaarheid, het terzijde schuiven van het ego en de behoefte om gelijk te hebben.

‍
Een eerste stap is daarom onze eigen motieven en ideeën onder ogen durven zien. Stel jezelf de vraag „waarom” bepaalde dingen je beïnvloeden of niet en wees dapper genoeg om verder te gaan dan je oorspronkelijke idee. Dit betekent natuurlijk ook dat je luistert zonder afbreuk te doen aan het 'waarom' van ideeën en motieven bij anderen. George Michael vat het krachtig samen als „luister zonder vooroordelen”.
‍

Een tweede stap is het durven aangaan van een open en verantwoordelijke dialoog om overeenkomsten en verschillen te identificeren. Zorg ervoor dat iedereen weet „wat” dit zijn. Conceptenverwarring zorgt er vaak voor dat we wegblijven van de essentie en in plaats daarvan overgaan op symptoombestrijding. Vaagheid leidt tot frustratie, punt uit. Benoem dingen dapper en wees open. De conflicten die het gevolg zijn van nalatigheden uit het verleden kunnen niet meer worden geteld.

En tot slot kan het gesprek worden gestart over „hoe” we omgaan met de verschillen. Dit duurt langer dan een gesprek bij de koffie. Om ervoor te zorgen dat alle partijen dezelfde inbreng hebben, worden voldoende alternatieven besproken of afspraken gemaakt over de selectie van oplossingen - allemaal elementen die een ondervragingsproces en procesmonitoring vereisen.

‍
Helaas zien we dit nu allemaal misgaan in de Verenigde Staten na de moord op George Floyd. Weigering om de demonstranten en hun reactie te begrijpen, brengt een samenleving verder van een oplossing en dichter bij een escalatie. Dialoog vermijden, dingen niet durven noemen of kiezen voor een eenzijdige aanpak zijn allemaal elementen die tot nog meer conflicten leiden.
‍

Laat mijn tips over conflicthantering deze week dus ook een oproep zijn aan ons allemaal. We zijn allemaal verantwoordelijk voor het terzijde schuiven van vooroordelen en het uitstellen van onze meningen. Maar laten we ook, door het bewustzijn te vergroten en de Vlaamse schroom terzijde te schuiven, vooroordelen benoemen. Stilte is ook communicatie, laten we dat niet vergeten.
‍

En nu ga ik op zoek naar tickets, Rammstein is weer uitverkocht!

Meer Streetfood for Thought?