Laten we beginnen met een dilemma: Mexico of Colombia?

‍Colombia.

Denk je er wel eens aan om terug te gaan?

‍Niet echt, mijn leven is nu hier. Natuurlijk mis ik Colombia, maar als ik het te veel zou missen, zou ik gewoon teruggaan. Ik snap niet echt mensen die ongelukkig zijn met de gang van zaken en er niets aan doen. Voor mij zou het onlogisch zijn om te lijden, aangezien het een beslissing is die ik zelf bewust heb genomen. Ik heb hier alles wat ik nodig heb (wijst naar haarzelf). Het is wat ik in Colombia had, wat ik hier heb en wat ik zal hebben als ik ergens anders heen ga. Ik hou er niet van om veel bezittingen te hebben. Laatst merkte ik dat er op dit moment te veel spullen in mijn kast liggen en dat ik daar dringend wat van weg moet doen. Het is gewoon zoals ik ben. Het is niet voor iedereen weggelegd, het leven dat ik leid, en dat is oké. Sommige mensen kunnen bijvoorbeeld niet leven zonder 'arepas' te eten (een soort pannenkoek gemaakt van gemalen maïsdeeg of gekookte vloer, een typisch Colombiaans gerecht). Dat kan ik wel. Het is gewoon wie je bent en wat je als persoon wilt.

Wanneer heb je de mobiele school voor het eerst gezien?

‍In 2003 was Arnoud, de oprichter van StreetwiZe • Mobile School, in Cali om het mobiele schoolproject uit te voeren met het lokale team van de Sisters of Providence, waar ik werkte. Ik was meteen heel enthousiast over het project en kort daarna was ik een van de straatdocenten van de mobiele school.

In 2005 nam ik de coördinatie van het project over. Samen met mijn team en met de steun van een andere lokale organisatie, Samaritanos de la Calle, trokken we de mobiele school vier keer per week de straat op om te werken met de kinderen en jongeren die 24/7 in de straten van Cali wonen en werken, kinderen en jongeren van de straat. Het was elke keer weer de moeite waard om hun gezichten te zien oplichten toen ze met de mobiele school werkten.

Na 8 jaar in Cali had ik een nieuw avontuur nodig, ik wilde mijn horizon verbreden. Ik besloot naar Mexico te gaan. Na een tijdje was het mijn droom om daar ook een mobiel schoolproject op te starten. Ik zocht een organisatie die het project wilde steunen en ik vond die: Alimentos para la Vida. Samen met mijn getalenteerde team van straatdocenten werk ik nu al 4 jaar met de mobiele school in Querétaro, sinds 2013.

Het jaar daarna heb ik mijn eerste opleiding mede gefaciliteerd. Samen met Gonzalo Velazquez en Toña Pineda, twee Mobile School Master Trainers, ging ik voor het eerst in vier jaar terug naar Colombia om daar de drie partnerorganisaties van Mobile School te bezoeken. Het was ongelooflijk om te zien dat de kinderen me daar nog steeds herkenden. Het was een fijne reünie!

In 2016 heb ik een nieuwe mobiele school geïmplementeerd in Mexico City met het team van Yolia Niñas de la Calle A.C en in 2017 hielp ik de drie Nicaraguaanse mobiele schoolteams op te leiden tijdens een uitwisseling. Het is fijn dat ik mijn ervaring met hen kan delen en ik leer ook altijd van hen.

Wat doe je als iemand zegt dat het werk dat je doet „slechts een druppel op een gloeiende plaat” is?

‍Naast het werk met de mobiele school werk ik als leraar op twee middelbare scholen. Ik heb niet voor onderwijs gekozen, maar voor mezelf. Het was mijn roeping. Toen ik de mobiele school vond, vond ik de onderwijsvorm die ik het leukst vind en waarmee ik me kan identificeren. Straatonderwijs heeft ook de manier waarop ik les geef op reguliere scholen veranderd. Gelukkig was het niet andersom (lacht). Echt onderwijs is onderwijs dat het hart raakt. Als je hun hart niet raakt, geef je niet echt les.

Ik heb altijd in dit project geloofd, omdat ik er absoluut zeker van ben dat het werkt en dat het zinvol is. Ik geloof in wat ik doe. Ik probeer anderen niet te overtuigen, maar ik probeer over te brengen wat ik geloof. Het gaat erom jezelf te geloven en overtuigd te zijn van wat je doet.

Wat is de toegevoegde waarde van de mobiele school?

‍De magie die het op straat kan doen. Het maakt van de omgeving een open ruimte. Kinderen komen gerust dichterbij, dankzij de mobiele school zelf en dankzij de sfeer die deze genereert.

„Je bereikt alles wat je wilt bereiken. Je vindt wat je zoekt. Dus wat je vindt, hangt af van wat je bereid bent te zoeken en hoe ver je bereid bent te gaan om het te doorzoeken.”

Wat is je beste ervaring met de mobiele school?

Er zijn er veel. Sommige kinderen en jongeren met wie we op straat werken, werken al met ons samen sinds we hier het mobiele schoolproject startten. We hebben ze de afgelopen vier jaar zien opgroeien en we zijn ermee oud geworden.

Een andere zeer memorabele ervaring vond plaats toen ik met de mobiele school in Cali werkte. Ik ontmoette een doofstomme jongen van 11 jaar oud. Ik heb veel met hem gespeeld. Hij sliep altijd naast een recyclingfabriek, met zijn hond. Op een dag liet hij me een nummer zien dat op zijn arm was getatoeëerd. Ik zag dat het een telefoonnummer was, dus ik probeerde uit te zoeken waar de jongen vandaan kwam. Enige tijd later kwam een nieuwsploeg van Caracol de mobiele school filmen. De moeder van de jongen zag het nieuws en belde de televisiezender. Haar zoon was twee jaar eerder ontvoerd. De nieuwszender regelde dat de moeder haar zoon zou bezoeken en ondanks alle verwachtingen was het een heel fijne reünie. Happy endings bestaan wel degelijk.

Een ander goed einde was toen ik hier in Querétaro in een restaurant zat. Mijn ober was een jongen die eerder met ons werkte. Hij ontmoette een meisje, vond een goede baan. Hij had afstand genomen van de straat. Hij was erg trots om zijn succes te delen.

Wat is je slechtste ervaring?

Twee van de kinderen met wie we werkten zijn de afgelopen vier jaar overleden. Eén van hen werd neergestoken door bendeleden en de andere verdween op mysterieuze wijze na verhoor door de politie.

We werken met een meisje dat drie abortussen heeft ondergaan sinds we hier begonnen te werken, een jongen wiens lichaam vol sigarettenbrandplekken zit, een ander meisje dat verbrand is door haar vriend, kinderen die drugs gaan gebruiken en willen stoppen maar dat niet kunnen,...

Waarom en hoe ga je door?

Soms ben ik zo moe dat ik eraan denk om gewoon iets anders te gaan doen, maar na een sessie op straat met deze kinderen kan ik me niet voorstellen dat ik ooit zou stoppen, ze ooit zou opgeven.
Dit is mijn roeping. Ik identificeer me met het project, met de kinderen. Het enige wat een straatkind heeft, het enige echte voor hem is de straat. Dat is wat hij op dit moment heeft. Ik had precies kunnen eindigen waar ze zijn, maar ik had het geluk iemand in mijn leven te hebben die mij motiveerde, mijn grootmoeder. Iedereen had trouwens precies kunnen belanden waar hij is.

Wat zijn jouw dromen voor de toekomst?

‍Oud worden met de mobiele school. Als het economisch mogelijk is, wil ik stoppen met lesgeven op school en nog meer tijd besteden aan het werk met de mobiele school. Ik wil als persoon blijven groeien, me blijven ontwikkelen en vooral ook blijven leren. Leer meer over straatonderwijs en alternatief onderwijs en verspreid die kennis. Ik ben echt geïnteresseerd in het verbreden van mijn horizon.

Ik maak me echter niet echt zorgen over wat ik over een paar jaar ga doen. Wie weet waar ik ga wonen. Wie weet waar ik terecht kom. Mijn droom was om een mobiele school te implementeren. Nadat ik dat had kunnen doen, wilde ik een mobiel schoolproject opstarten in Mexico. Iedereen zei dat het niet mogelijk zou zijn, maar samen met mijn team heb ik het mogelijk gemaakt. Je bereikt alles wat je wilt bereiken. Je vindt wat je zoekt. Dus wat je vindt, hangt af van wat je bereid bent te zoeken en hoe ver je bereid bent te gaan om het te doorzoeken.

‍