Deze muzikale introductie is niet willekeurig, thuis heeft muziek altijd een belangrijke rol gespeeld. Toen ik jong was, leefde ik mijn zorgeloos leven als jongste in een gezin van vier, in Sint-Truiden. School was makkelijk voor mij, dus na school pendelde ik gelukkig tussen de sportclub en de muziekschool. Mijn oudere broer speelde drums en basketbal. Op de een of andere manier vond ik dat de coolste keuze en heb ik dat voorbeeld gevolgd. De wereld was klein en reikte niet verder dan de grenzen van mijn regio, hoewel onze rockband soms voor een handjevol mensen ging spelen in sommige regionale pubs.

Terugkijkend had ik eerder wel wat links naar de buitenwereld. Ik herinner me renovatieweekenden met mijn oom in Holsbeek, waarna we naar de plaatselijke pubs gingen, op zoek naar Ice Tea en Duvel, een lokaal Belgisch biertje. Mijn oom vertelde me moedige en stevige verhalen over zijn werkgerelateerde avonturen in Algerije, Senegal en Ivoorkust. Hij liet me ook een videoband zien die hij ooit had gemaakt vanuit het raam van een hotelkamer in Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië. De beelden van een multifunctionele garage, die zijn oorspronkelijke doel dient en tevens dienst doet als prostitutiebar. De video toonde ook de enorme creativiteit en het pragmatisme op straat. Op dat moment leek het zo ver weg van onze kleine perfecte wereld, maar ik wist niet veel...

Het is niet alleen rock 'n roll

Het potentieel van onze muzikale avonturen bleek nogal beperkt, dus er moest een serieuze beslissing worden genomen. Het bestuderen is. In een poging om mijn muzikale ambities niet volledig terzijde te schuiven, heb ik ervoor gekozen om musicologie te studeren aan de Faculteit der Letteren, samen met een nogal select gezelschap van andere 18-jarige liefhebbers. 'Moet je een instrument spelen om musicologie te studeren? ' Nee, dat doe je niet. De officiële website van de KULeuven (Katholieke Universiteit Leuven) beschrijft het als volgt: 'de studie van muziek in een brede sociale en culturele context'. Destijds leek het een intelligente keuze: een universitaire opleiding volgen zonder te hoeven stoppen met muziek spelen. Het betekende veiligheid en vrijheid, ik had later nog veel opties. Perfect op dat moment!

Het bevredigde me echter niet echt om een prachtige Beethoven-sonate te analyseren, niet dat ik er sowieso goed in was. Hoe meer tijd verstreek, hoe meer ik wist dat ik mijn wereldbeeld moest verbreden. Toen we in ons derde jaar enkele concerten moesten beoordelen voor de opleiding muziekjournalistiek, was het opeens allemaal logisch. Terwijl het licht in de Brusselse Bozar uitging, werd het licht in mijn hoofd feller dan ooit. Journalistiek was mijn nieuwe passie.

Wat is het verhaal morning glory

Buitenlandse zaken, politiek en sport. Mijn keuzevakken pasten perfect bij mijn hernieuwde interesses en vooral buitenlandse zaken interesseerden me. Ik voelde me bevrijd om een nieuwe tak te ontdekken en de muziek achter me te laten voor wat ze was ten gunste van de echte wereld. In de Brusselse HUB (hogeschool en universiteit Brussel) hebben veel gepassioneerde gastprofessoren de journalistiek gepromoot, en dat is gelukt. Aan het einde van het academiejaar kreeg ik de kans om te helpen als stagiair bij Het Belang van Limburg — een Vlaamse krant — redactie.
Ik heb veel geleerd, maar nadat ik een vast contract had gekregen, aarzelde ik en dacht ik na over de grenzen van de regio. Ik moest verder kijken, ver daarbuiten. Iedereen die over buitenlandse onderwerpen schrijft, moet het land ervaren waarover hij schrijft.

Bouger! Bouger!

In het begin leek het idee eenvoudig, maar om te komen waar ik wilde zijn, moest ik het op een gestructureerde manier benaderen. De zoektocht naar buitenlandse ervaringen leidde me naar de Senegalese stad Kaolack. Vergelijk het eens met een grote, hete zandbak met ongeveer 300.000 inwoners. Dankzij mijn internationale samenwerkingsstudies kon ik een half jaar als communicatiestagiair werken voor een lokale NGO die zich inzet voor vrouwenrechten. Ik merkte al snel dat mijn werk niet helemaal zou zijn zoals beschreven, maar desondanks had ik een geweldige tijd daar. Na het werk ging ik met mijn vrienden het land in, op zoek naar nieuwe plekken en nieuwe verhalen. Onderweg maakten we kennis met de Téranga, de beroemde Senegalese gastvrijheid, kwamen we de jonge talibés tegen die bedelden om geld om hun koranstudies te betalen, en jonge afgestudeerde mensen van mijn leeftijd die gedwongen werden een busje of motor te besturen of toeristische gids te zijn om in hun levensonderhoud te voorzien. Senegal was alles behalve het Afrika waar we over het algemeen aan denken. Het was inspirerend, dynamisch, ontroerend, creatief, chaotisch en vooral aantrekkelijk.
De wereld waar ik alleen maar beelden van zag toen ik jong was, werd de wereld waarin ik leefde.

Weer op pad

Terug in België was het tijd voor een reality check. Op precies hetzelfde moment kreeg ik de kans om te gaan werken als partnerschapscoördinator voor Afrika en Azië bij StreetWize • Mobile School. Aangezien ik 24 jaar oud was, hadden ze veel vertrouwen in me en gaven ze me veel verantwoordelijkheden. Opleiding, coaching, reizen en mensen zijn de pijlers van mijn werk. Te mooi om waar te zijn... Veertien dagen later stond ik op een sportveld in Delpan, Manilla, hoofdstad van de Filipijnen. Samen met Ann Van Hellemont keek ik vol ongeloof toe hoe onze lokale partner, de Virlanie Foundation, de normaal ruige straten omtoverde tot een ruimte vol creativiteit en mogelijkheden, met enkel een mobiele school. Het duurde niet lang voordat ik besefte dat al mijn ervaringen me naar dit moment hebben geleid. Ik wist dat ik mijn hart en ziel in mijn nieuwe baan moest steken. Ik wilde snel ervaring opdoen. De straten in Griekenland, Bangladesh, Ethiopië en Tanzania bevestigden mijn veronderstellingen. Elke keer dat er een mobiele school verscheen, verdween de negativiteit van de straten. De negatieve perceptie van kinderen die op straat leven werd een beeld van creativiteit, enthousiasme en empathie.

Vandaag, drie jaar en dertien landen later, vragen mensen me: 'Waarom StreetwiZe • Mobile school?”. Het antwoord is eenvoudig: door de onvoorwaardelijke focus op positiviteit en kansen, ongeacht waar je bent, of het nu een enorme puinhoop is in Kenia of een bedrijf in België. Het is ook heel inspirerend om keer op keer te luisteren naar de verhalen van straatkinderen, om ervoor te zorgen dat het werkt, hun dromen najagen in de barre context van het straatleven. Als je het complementaire team van ongelooflijk gemotiveerde collega's om van te leren en het netwerk van gemotiveerde en gelijkgestemde straatwerkers, die hun leven wijden aan het elke dag naar de straat brengen van de mobiele school, dan zie je duidelijk waarom dit hybride project de ideale leeromgeving is voor een jonge starter om zowel professioneel als persoonlijk te werken en te groeien.

Dansen op straat

De inspirerende momenten zijn legio. Van de eerste sessie met een mobiele school in India met meer dan 120 kinderen tot de voetbalwedstrijden samen met de lokale bevolking, en niet te vergeten de straatwerksessie die uitgroeide tot een groot dansfeest in de open lucht. Er kan op elk moment iets onverwachts gebeuren, of het nu in België is of elders.

Op dit moment hebben we 48 mobiele scholen in 25 landen en we breiden nog steeds uit. Het potentieel lijkt eindeloos. Straatkinderen in Tanzania, jongeren uit de sloppenwijken in Bangladesh, vluchtelingen in Griekenland... de mobiele school is het ideale hulpmiddel voor straatwerkers om met en voor deze jongeren te werken. Bovendien zal de huidige digitale innovatie binnen de organisatie het bereik en de impact van onze mobiele scholen aanzienlijk vergroten.

Een van mijn collega's heeft de grote gewoonte om me te vragen bepaalde gebeurtenissen of reizen met slechts een paar woorden te beschrijven, wat moeilijker is dan het lijkt. Maar als ik mezelf echt in een paar woorden moet omschrijven, dan zou ik eerlijk gezegd moeten kiezen voor de woorden 'lucky bastard'. Lucky bastaard want mensen om me heen hebben me altijd 100% gesteund, geluksklootzak om bij zulke geweldige collega's terecht te komen. Gelukkig dat we met straatwerkers kunnen werken, ze kunnen opleiden en coachen, en dat we op een positieve en creatieve manier kunnen samenwerken om onze effectiviteit op straat te vergroten. Gelukkig kun je dat doen terwijl je in levende lijve naast de overlevenden op straat staat en naar hen en hun dromen luistert.

In het Swahili is er een spreekwoord dat zegt: waar experts zijn, zal er geen gebrek zijn aan leerlingen. De vraag blijft echter: wie is de expert en wie is de leerling? De vraag stellen is hem beantwoorden.

Laten we voor nummer 49 en verder gaan! Onderweg!

‍

TAGS:
eeuwige optimist • muziekliefhebber • mensenmens • bezige bij • winnaar van de 'LoudestSkypeCallConversistation'-award • levensvreugde • hart van goud • gepassioneerd • diplomatiek • creatief

Sander Degeling (27) is partnerschapscoördinator Afrika en Azië voor Mobile School

‍